W najnowocześniejszych produkcjach filmowych wykorzystuje się wypróbowane i sprawdzone techniki. Padający śnieg symulują płatki plastiku, suchy gips, a nawet wybielone płatki kukurydziane. Aby wytworzyć dym, mgłę lub parę, podgrzewa się olej mineralny. Następnie obsługa techniczna ręcznie pompuje wytworzone kłęby dymu w odpowiednie miejsce. Sceny trafienia postaci z broni palnej kręci się, nabijając ubranie aktora małymi, bezdymnymi ładunkami wybuchowymi, przypominającymi petardy. Detonuje się je za pomocą urządzeń elektrycznych, którymi steruje obsługa techniczna. Strzały z broni palnej można też symulować, wykorzystując karabin maszynowy na sprężone powietrze, którego ładunek stanowią miękkie żelatynowe kulki wypełnione sztuczną krwią. Wybuchają one w wyniku wstrząsu przy zetknięciu z ciałem. Efekty specjalne filmuje się czasem niezależnie w kilku sekwencjach, które następnie łączy się w całość. W przeszłości efekt ten uzyskiwano za pomocą urządzenia składającego się z dwóch do czterech projektorów i bardzo skomplikowanej kamery, która filmując ujęcia utrwalone przez każdy z projektorów zestawiała obraz tak, że powstawała jedna sekwencja.